4 دسامبر 2022- طبق مطالعه ای که در مجله انجمن غدد درون ریز منتشر شد، مراحل اولیه ی بیماری مزمن کلیوی،- که یک عارضه ی میکروواسکولار(ریز عروقی) دیابت نوع 2 می باشد-، به طور قابل‌توجهی سرطان پانکراس (PaC) را پیش‌بینی می کند، اما عوارض ماکروواسکولار دیابت، قادر به پیش‌بینی سرطان پانکراس نبودند.
در حال حاضر، دیابت قندی (DM) یک مشکل عمده ی بهداشت عمومی است. مدت‌هاست که مشخص شده است بسیاری از مشکلات میکروواسکولار و ماکروواسکولار با دیابت مرتبط هستند. ارتباط بیندیابت قندیو تومورهای مختلف در سال‌های اخیر مورد توجه فزاینده‌ای قرار گرفته است. اگرچه سرطان لوزالمعده (PaC) و دیابت قندی (DM) با هم مرتبط هستند، مطالعات گسترده کمی به عوامل خطر پیش‌بینی کننده ی سرطان پانکراس پرداخته‌اند.
در یک مطالعه ی کوهورت گذشته نگر که کل منطقه ی هنگ کنگ را در بر می گرفت، محققان به دنبال بررسی عوامل پیش بینی کننده ی سرطان پانکراس در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
برای دستیابی به این هدف، یک مطالعات کوهورت گذشته‌نگر(The Hong Kong Diabetes Study) در بیماران مسن‌تر از 40 سال مبتلا به دیابت نوع 2، بدون سابقه ی سرطان پانکراس در سراسر قلمرو هنگ کنگ انجام شد. داده‌های بیوشیمیایی افراد، اطلاعات و سابقه ی بیماری‌های همراه، استفاده از داروهای ضد دیابت، و جمعیت‌شناسی پایه جمع آوری شد. نسبت خطر (HR) با فاصله ی اطمینان 95٪ با استفاده از رگرسیون کاکس محاسبه شد. بر اساس مراحل بیماری مزمن کلیه (CKD)، تجزیه و تحلیل زیر گروهی انجام شد. در مجموع 2,73,738 بیمار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که 1148 نفر آنها به سرطان پانکراس مبتلا شدند(سن = 65.4 ±12.7 سال؛ مردان 48.2٪؛ زمان پیگیری = 3547 ±1207 روز؛ مدت بیماری = 4.8±2.3 سال).
یافته های اصلی این مطالعه به شرح زیر بود:
· در رگرسیون چند متغیره کاکس، تعداد داروهای ضد دیابت تجویز شده(نسبت خطر:1.20؛ فاصله ی اطمینان 95 درصد، 1.01-1.42؛ P= 0.040)، عوارض میکروواسکولار دیابت(نسبت خطر:1.91؛ فاصله ی اطمینان 95 درصد، 1.30-2.81؛ P<0.001)، بیماری مزمن کلیوی(نسبت خطر:1.81؛ فاصله ی اطمینان 95 درصد، 1.25-2.64؛ P= 0.002)،، استفاده از آکاربوز(نسبت خطر:2.24؛ فاصله ی اطمینان 95 درصد، 1.35-3.74؛ P= 0.002)،؛ و استفاده از آگونیست گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون(نسبت خطر:4؛ فاصله ی اطمینان 95 درصد، 1.28-12.53؛ P= 0.017)، با ظهور سرطان پانکراس در ارتباط بودند.
· مراحل 3A یا پایین تربیماری مزمن کلیوی، اما نه مراحل 3B یا بالاتر، با سرطان پانکراس مرتبط بودند.
در این تحقیق، محققان هیچ ارتباطی بین خطرسرطان پانکراسو طول درمان دیابت یا مدیریت دیابت پیدا نکردند. علاوه بر این، طبق تحقیقاتی که توسط دکتر Gary Tse از گروه قلب و عروق در موسسه قلب و عروق تیانجین انجام شد، هیچ یک از شاخص های بیوشیمیایی پایه(در ابتدای تحقیق) نتوانستند سرطان پانکراس را پیش بینی کنند.
محققان ادعا کردند که استفاده از داروهای مبتنی بر آکاربوز وGLP ، از نظر آماری با سرطان پانکراس مرتبط است و مشکلات میکروواسکولار، به ویژه بیماری مزمن کلیوی، پیش بینی کننده قوی این وضعیت هستند.
نویسندگان به این نتیجه رسیدند که سرطان پانکراس با عوارض میکروواسکولار دیابت، به ویژه مرحله 1، 2، و 3A مرتبط است.
آنها افزودند: "برای تعیین روابط بین این عوامل خطر بالقوه، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. همچنین طبقه بندی خطر بیماران دیابتی بر اساس ترکیبی از جمعیت شناسی بیمار، بیماری های همراه و مصرف دارو بسیار مهم است."
منبع: